عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) ابن الحارث ، مکنی به ابوالحارث . صحابی است . (یادداشت مرحوم دهخدا).
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع ِ ف َ ] (ع مص ) شناختن و دانستن بعد از نادانی . (از منتهی الارب ). به معانی عِرفان است . (از اقرب الموارد). رجوع به عرفان (مص ) شود.
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) روز نهم از ذی الحجة. گویند هذا یوم عرفة (بدون تنوین و بدون ال ). (از منتهی الارب ). روز نهم ذی حجة، چرا که روز استاده شدن حاجیان است
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ رَ ف َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است که در شعر ذی الرمة آمده است . (از معجم البلدان ).
عرفةلغتنامه دهخداعرفة. [ ع َ ف َ ] (ع اِ) باد. (منتهی الارب ). ریح . (اقرب الموارد). || ریش کف دست . (منتهی الارب ). || زخمی است که در سپیدی کف دست پدید آید.(از اقرب الموارد). |
عرفجةلغتنامه دهخداعرفجة. [ ع َ ف َ ج َ ] (ع اِ) یکی عرفج . (منتهی الارب ).واحد عرفج . (از اقرب الموارد). رجوع به عرفج شود.- لَی العرفجة ؛ نوعی از آرمیدن با زنان است . (از منتهی ا
عرفة نباطلغتنامه دهخداعرفة نباط. [ ع ُ ف َ ت ُ ن ِ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ) (از تاج العروس ) (از منتهی الارب ).
عرفةالثمدلغتنامه دهخداعرفةالثمد. [ ع ُ ف َ تُث ْ ث َ م َ ] (اِخ ) نام جایگاهی است . (از معجم البلدان ).