عونلغتنامه دهخداعون . (ع اِ) ج ِ عانة. (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به عانة شود. || ج ِ عُوان . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). رجوع به عوان شود.- ابوعون ؛ خرما. (از اقر
عَنِفرهنگ واژگان قرآناز (در اصل "عَنْ "بوده که در عباراتي نظير"عَنِ ﭐلَّذِي "چون به ساکن يا تشديد رسيده حرکت گرفته است)
عجنلغتنامه دهخداعجن . [ ع َ ] (ع مص ) آرد سرشتن . (تاج المصادر). بسرشتن آرد را و خمیر کردن آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). || برعجان کسی زدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). ||
کاهوگویش خلخالاَسکِستانی: kahu دِروی: kâhu شالی: kahu کَجَلی: kâhu کَرنَقی: kavi کَرینی: kâvo کُلوری: kâhu گیلَوانی: ka:u لِردی: kâu
مردی که آنجا نشسته، دوست من است (/ با من دوست است).گویش اصفهانی تکیه ای: ne(n) marde ke nü-de âhe, duss-e men-a. طاری: in merde go uhun axa, refiq-e mun-a. طامه ای: nu merde ke nu-de henište, duss-e mun-e. طرقی: merd-e ge uh
به تو گفتم که نباید به آنجا بروی.گویش اصفهانی تکیه ای: be to-m bevât ke nagi beše nühen. طاری: bi-m bevât go nafdâ beše ö. طامه ای: mon be to-m biyât ke naɂapeɹe boše nu. طرقی: to-m bevât napeɂa beše uhun.