فغفورلغتنامه دهخدافغفور. [ ف َ ] (اِ مرکب ) پادشاه چین را گویند هرکه باشد. (برهان ). لقب پادشاهان چین و کلمه ٔ پارسی است ، فغ به معنی خدای یا بت و پور یا فور به معنی پسر. (یادداش
فغفورلغتنامه دهخدافغفور. [ ف َ ] (اِخ ) نام پادشاهی از آل اشکان که بعد از اسکندر پادشاه شد و شصت ودو سال ملک راند. (برهان ). مصحف فغور و فقور است که معرب نام پاکُر برادر اشک سیزد
فغفورلغتنامه دهخدافغفور. [ ف َ ] (اِخ ) نام پسر ساوه شاه یا شابه شاه فرمانروای ترکستان در شاهنامه ٔ فردوسی چنین آمده است : که فغفور خواندیش وی را پدر.
فغفور گیلانیلغتنامه دهخدافغفور گیلانی . [ ف َ رِ ] (اِخ ) سیدمحمد حسین بن احمد لاهیجی . پدرش از مقربان خان احمد فرمانروای گیلان بود و فغفور در لاهیجان تولد یافت . ابتدا «رسمی » تخلص میک
فغفور یزدیلغتنامه دهخدافغفور یزدی . [ ف َ رِ ی َ ] (اِخ ) به طلاقت لسان و عذوبت بیان و تازه گویی امتیاز داشت . اصلش از یزد است و در مدح ملوک ایران و منقبت ائمه ٔ معصومین قصاید رنگین و
فغفوریلغتنامه دهخدافغفوری . [ ف َ ] (ص نسبی ، اِ) منسوب به فغفور. (یادداشت مؤلف ). بغپوری . (فرهنگ فارسی معین ). || به کنایت ترک ، پیرو یا مطیع فغفور : نیاید با تو در خاکت نه فغف
کاسه ٔ فغفورلغتنامه دهخداکاسه ٔ فغفور. [ س َ ی ِ ف َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پیاله ٔ چینی . (غیاث ) (آنندراج ).