فقعةلغتنامه دهخدافقعة. [ ف َ ع َ ] (ع اِ) به عربی گل زرد را نامند و محتمل است که فقحة بوده باشد به حاء مهمله که ورد اصفر است . (فهرست مخزن الادویه ).
فقعلغتنامه دهخدافقع. [ ف َ ] (ع مص ) سخت زرد گردیدن . || زرد بی آمیغ شدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || فرسودن کسی را سختی های زمانه . (منتهی الارب ). هلاک کردن . (از ا
فقعلغتنامه دهخدافقع. [ ف َ / ف ِ ] (ع اِ) نوعی از سماروق سپید نرم . ج ِ فقعة. (منتهی الارب ). و آن بیشتر در جاهای نمناک و دیوارهای حمام و زیر خمهای شراب روید. گویند هرکه آن را
فقعلغتنامه دهخدافقع. [ ف ُ ق َ ] (معرب ، اِ) مخفف فقاع . بوزه . آبجو : ساقی آرد گه خمارشکن فقع شکرین ز دانه ٔ نار. خاقانی .عفریت ستم زآنکه سلیمان نیروست دربند چو کوزه ٔ فقع بست
