فیحقةلغتنامه دهخدافیحقة. [ ف َ ح َ ق َ ] (ع مص ) فراخ کردن میان هر دو پای را. (منتهی الارب ). دور کردن دو پای را از یکدیگر. (از اقرب الموارد).
فیحقلغتنامه دهخدافیحق . [ ف َ ح َ ] (ع ص ) ارض فیحق ؛ زمین فراخ . (منتهی الارب ). رجوع به فیحاء شود.