سهروردیلغتنامه دهخداسهروردی . [ س ُ رَ وَ ] (اِخ )(490 - 563 هَ . ق .) ابوالنجیب ضیاءالدین عبدالقاهربن عبداﷲ. عارف معروف از مریدان احمد غزالی است و مصنفات بسیار بدو نسبت داده اند.
سهروردیلغتنامه دهخداسهروردی . [ س ُ رَ وَ ] (ص نسبی ) منسوب به سهرورد که شهری است در زنجان و جمعی از علماء از این خاک بظهور آمده اند. (الانساب سمعانی ).
سهروردیلغتنامه دهخداسهروردی . [ س ُ رَ وَ ] (اِخ ) ابوحفص عمر. برادرزاده ابوالنجیب عبدالقاهر سهروردی عارف معروف که نسبت تعلیم او به احمد غزالی میرسد. از تألیفات او کتاب «عوارف « »
سهروردیلغتنامه دهخداسهروردی . [ س ُ رَ وَ ] (اِخ ) یحیی بن حبش بن امیرک . ملقب به شهاب الدین و شیخ اشراق و شیخ مقتول و شهید، مکنی به ابوالفتوح . رجوع به ابوالفتوح در همین لغت نامه
سهروردیهلغتنامه دهخداسهروردیه . [ س ُ رَ وَ دی ی َ ] (اِخ ) فرقه ای از صوفیه ، منسوب به ابوحفص عمر سهروردی که در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم هجری ظهور کرده اند. سلسله ٔ تصوف سهرو
سهروردیهفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهفرقهای از صوفیه منسوب به ابوحفص عُمَر سهروردی که در اواخر قرن ششم هجری ظهور کرده‌اند.
علی سهروردیلغتنامه دهخداعلی سهروردی . [ ع َ ی ِ س ُ رَ وَ ] (اِخ ) ابن مسلم بن محمدبن علی سلمی دمشقی شافعی خلوتی . مشهور به ابن سهروردی و ملقب به جمال الاسلام و مکنی به ابوالحسن . وی ف
عمر سهروردیلغتنامه دهخداعمر سهروردی . [ ع ُ م َ رِ س ُ رَ وَ ] (اِخ ) ابن محمدبن عبداﷲبن عمویه ٔ قرشی تیمی بکری سهروردی ، مکنی به ابوحفص و ملقب به شهاب الدین . فقیه ، مفسر و صوفی قرن ش
جوانهگویش خلخالاَسکِستانی: tišk دِروی: šiv/ čəq شالی: šiv کَجَلی: zek کَرنَقی: šiv کَرینی: šuš کُلوری: tišk گیلَوانی: təq لِردی: šiv
سیبزمینیگویش خلخالاَسکِستانی: yaralma دِروی: yarma/ yaralma شالی: siv zamini کَجَلی: yaralma کَرینی: yârâlmâsi کُلوری: yarralma/ yarma گیلَوانی: siv zamini لِردی: siv zamini
سیبگویش خلخالاَسکِستانی: sef دِروی: asiv شالی: asif کَجَلی: âsif کَرنَقی: assiv/ assif کَرینی: asif کُلوری: asif گیلَوانی: siv لِردی: asiv