ساخرلغتنامه دهخداساخر. (اِخ ) ناحیه یا شهر کوچکی در مشرق سیستان و در ناحیه ٔ غور و هرات بوده . در حبیب السیر نام ساخر و تولک با زمین داور و فراه آمده است . رجوع به حبیب السیر چ
ساخرلغتنامه دهخداساخر. [ خ ِ ] (ع ص ) فسوس کننده . (آنندراج ). مسخره کننده . مستهزی ٔ. (تفسیر ابوالفتوح چ 2 ج 8 ص 381 و 388). استهزاکننده . خنده ستانی کننده ... تمسخر کننده . ری
ساخرةلغتنامه دهخداساخرة. [ خ ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث ساخر. رجوع به ساخر شود. || کشتی باد موافق یافته . (منتهی الارب ) (المنجد). ج ، سواخر.