قاروره

qārure

معنی

۱. شیشه.
۲. شیشۀ شراب.
۳. نوعی ظرف شیشۀ دهان‌تنگ.
۴. (طب قدیم) شیشه‌ای که ادرار بیمار را برای معاینه یا تجزیه در آن می‌ریزند.

جست‌وجوی غلط تایپی

قاروره

لغت‌نامه دهخدا

قاروره . [ رو رَ ] (اِخ ) نام آبی به یک منزلی نقره در نجد و آن را هوائی سالم و جوی صافی است . (از رحله ٔ ابن جبیر).

قاروره

لغت‌نامه دهخدا

قاروره . [ رو رَ ] (ع اِ) شیشه . (ترجمان عادل بن علی ). قرابه . پیاله . (دهار). || آنچه در آن می و مانند آن باشد عموماً. (منتهی الارب ). ظرفی که در آن می و سرکه

قاروره

فرهنگ انتشارات معین

(رَ یا رِ) [ ع . قاروة ] (اِ.) 1 - ظرفی شیشه ای که نمونه ادرار را در آن کرده نزد پزشک برای معاینه می بردند. 2 - نوعی پیکان .

قاروره

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

۱. شیشه.۲. شیشۀ شراب.۳. نوعی ظرف شیشۀ دهان‌تنگ.۴. (طب قدیم) شیشه‌ای که ادرار بیمار را برای معاینه یا تجزیه در آن می‌ریزند.

جست‌وجوی مشابه غلط تایپی

قاروره ٔ برج

لغت‌نامه دهخدا

قاروره ٔ برج . [ رو رَ / رِ ی ِ ب ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قاروره که از برج اندازند (آنندراج ) : فلک قاروره ٔ برجت شد ای ماه سماقدران ملک پروانه ٔ نورت شد ا

قاروره بر سنگ زدن

لغت‌نامه دهخدا

قاروره بر سنگ زدن . [ رو رَ / رِ ب َ س َ زَ دَ] (مص مرکب ) کنایه از ناخوش کردن عیش . (آنندراج ).

قاروره انداز

لغت‌نامه دهخدا

قاروره انداز. [ رو رَ / رِ اَ ] (نف مرکب ) نفاطه . (حبیش تفلیسی ). کسی که در جنگ مأمور انداختن قاروره است .

قاروره شناس

لغت‌نامه دهخدا

قاروره شناس . [ رو رَ / رِ ش َ / ش ِ ] (نف مرکب ) بول بیمارشناس . پزشکی که از بول بیمار بیماری او را تشخیص کند : قاروره شناس نبض بفشردقاروره شناخت رنج او برد.نظ

قارچ

گویش اصفهانی

تکیه ای: kelâqalandarǰe طاری: qârč طامه ای: kelâperi طرقی: qârč کشه ای: qârč نطنزی: qârč