ضأنلغتنامه دهخداضأن . [ ض َءْن ْ ] (ع مص ) جدا کردن ضأن از معز. گویند: اِضأن ضأنک ؛ ای اعزلها مِن المعز. (منتهی الارب ).
ضأنلغتنامه دهخداضأن . [ ض َءْن ْ ] (ع اِ) میش . (منتهی الارب ) (دهار) (نصاب ). میشینه . (مهذب الاسماء). || ذوات الصوف من الغنم ذکراً کان او انثی . (بحر الجواهر). خلاف معز. (من
وضأونلغتنامه دهخداوضأون . [ وُض ْ ضا ] (ع ص ، اِ) وَضاضِی ٔ. ج ِ وضاء. به معنی خوبان و پاکیزه رویان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به وضاء شود.
ضائنلغتنامه دهخداضائن . [ ءِ ] (اِخ ) از کوههای بنی سَلول دو کوهست که یکی را ضائن و دیگری را ضمر خوانند و ازهر دو با هم به ضمران عبارت کنند. (معجم البلدان ).
ضائنلغتنامه دهخداضائن . [ ءِ ] (ع ص ، اِ) ستور پشم دار. || میش نر. (منتهی الارب ) (دهار). خلاف ماعز. || سست فروهشته شکم . || مرد نیکوتن کمخوار. || پشته ٔ سپید پهنا از ریگ . (منت