حسنویلغتنامه دهخداحسنوی . [ ح َ س َ ] (اِخ ) عبدالصمدبن عبدالرحمان مکنی به ابوصالح . رجوع به معجم البلدان ج 3 ص 202 شود.
حسنویلغتنامه دهخداحسنوی . [ ح َ ن َ وی ] (اِخ ) احمدبن ابراهیم . مکنی به ابوالفرج . رجوع به معجم البلدان ج 3 ص 203 شود.
حسن یکیشهریلغتنامه دهخداحسن یکیشهری . [ ح َس َ ن ِ ی َ ش َ ] (اِخ ) (خواجه ...) ابن یوسف . وی به نیابت امیر سلطان به بروسه رفت و سپس به مکه شد و در بازگشت در قدس در 846 هَ . ق . درگذشت
حسن یوسفلغتنامه دهخداحسن یوسف . [ ح َ س َ س ُ ] (اِخ ) ابن احمد اخباری کربلایی . کتابخانه ای در کربلا داشت و در 1354 هَ . ق . درگذشت .
حسن یوسفلغتنامه دهخداحسن یوسف . [ ح ُ ن ِ س ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از زیبایی فوق العاده . || حاشیش . داود ضریر انطاکی گوید: قسمی خیری است . || در تداول باغبانان امروز بو