حجازی شهابلغتنامه دهخداحجازی شهاب . [ ح ِ ی ِ ش ِ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن رمضان مکی ، معروف به شهاب حجازی . ابوالعباس شاعر متوفی (840 هَ . ق .). او راست : دیوان شعر و «اللمع الشهابیة م
حجازی شهابلغتنامه دهخداحجازی شهاب . [ ح ِ ی ِ ش ِ ] (اِخ ) شهاب الدین احمدبن محمدبن علی انصاری خزرجی معروف بحجازی . از شیوخ ادب مصر بود. در قاهره بسال 790 هَ . ق . متولد و همانجا بسال
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (اِخ ) اسماعیل بن عبدالحق حجازی . یکی از ادباء و شعرای معروف قرن 11هجری است و در سال 1001 هَ . ق . درگذشته . (قاموس الاعلام ترکی ).
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (اِخ ) عبدالحق بن محمد الحجازی . یکی از شعرا و ادبای قرن 11 هجری است که در سنه ٔ 1020 هَ . ق . درگذشته است . (قاموس الاعلام ترکی ).
حجازیلغتنامه دهخداحجازی . [ ح ِ ] (ص نسبی ) منسوب به حجاز. مؤنث : حجازیة.- آهنگ حجازی . رجوع به ماده ٔ قبل شود : نمیداند که آهنگ حجازی فروماند ز بانگ طبل غازی . سعدی .- رطل حجا
حجازیکلغتنامه دهخداحجازیک . [ ح َ زَ ک َ ] (ع اِ فعل ) ای احجز بین القوم حجزاً بعد حجز. (منتهی الارب ).
حجازیفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. از مردم حجاز.۲. مربوط به حجاز.۳. (اسم) (موسیقی) [قدیمی] = حجاز: ◻︎ نمیداند که آهنگ حجازی / فروماند ز بانگ طبل غازی (سعدی: ۱۷۹).