خرشةلغتنامه دهخداخرشة. [ خ َ ش َ ] (اِخ ) ابن الحر. وی از راویان است و عبداﷲ از احمدبن مفصل از ابوبکر از ابوحصن از خرشةبن الحر نقل می کند که گفت عمر در تاریک روشن از خواب برمی خ
خرشةلغتنامه دهخداخرشة. [ خ َ ش َ ] (اِخ ) ابن الحرث . از صحابیان بود و بعضی او را خرشةبن الحر المحارثی الازدی آورده اند و بنابر قول ابن السکن او از صحابی بود که بمصر فرودآمد.ابن
خرشةلغتنامه دهخداخرشة. [ خ َ ش َ ] (اِخ ) نام شخصی است . (ناظم الاطباء). رجوع شود به خرشه (قلعه ) نزدیکی جهرم .
ربیعةبن ابی خرشةلغتنامه دهخداربیعةبن ابی خرشة. [ رَ ع َ ت ِ ن ِ اَ خ َ ش َ ] (اِخ ) ابن عمروبن ربیعةبن حبیب بن جذیمةبن مالک بن حِسْل بن عامربن لؤی قرشی عامری ... از صحابه ٔ حضرت بود و روز
خرشلغتنامه دهخداخرش . [ خ َ ] (ع مص ) خراشیدن . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). مرحوم دهخدا این مصدر را تعریب مصدر خراشیدن فارسی دانسته ا
بشکةگویش خلخالاَسکِستانی: bâška دِروی: âva bâška شالی: bâška کَجَلی: ova bâška کَرنَقی: âva bâška کَرینی: boška کُلوری: âva bâška گیلَوانی: bâška لِردی: bâška
راهآبگویش خلخالاَسکِستانی: gəvl دِروی: âva râ/ gәvl شالی: âva râ کَجَلی: owa râh کَرنَقی: âva râ کَرینی: âva râ کُلوری: âva râ گیلَوانی: gəvl لِردی: ova râ