خجارهلغتنامه دهخداخجاره . [ خ َ / خ ُ رَ ] (ص ) اندک . کم . قلیل . (از برهان قاطع) (شرفنامه ٔ منیری ) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (فرهنگ شعوری ج 1 ص 402) : و باز فروختن او نیم
خوارهلغتنامه دهخداخواره . [ ] (اِخ ) شهری است بر کنار رود چاچ نهاده از خوارزم بر ده منزل و از پاریاب بر بیست منزل . (حدود العالم ).- گاوخواره ؛ نام رودی است بماوراءالنهر از شعب
خوارهلغتنامه دهخداخواره . [ خ ُ رَ / رِ ] (اِ) طعامی که مقوی بدن باشد. (ناظم الاطباء) : چو قرصه ٔ جو و سرکه نمیرسد بمسیح کجا رسد بحواری خواره و حلوا؟ خاقانی .همکاسگی ّ ذره بس فخر
خوارهلغتنامه دهخداخواره . [ خوا / خا رَ / رِ ] (نف ) خورنده . آشامنده . این کلمه همیشه بصورت ترکیب استعمال می گردد. (ناظم الاطباء).- آدمی خواره ؛ آدم خور. انسان خور. خورنده ٔ ان
خواره کارلغتنامه دهخداخواره کار. [ خوا / خا رَ / رِ ] (ص مرکب ) دشنام دهنده . (ناظم الاطباء) (برهان قاطع).