خوخولغتنامه دهخداخوخو. [ خ َ خ َ ] (اِ) بلغت زند، رسم و قاعده ، آیین . || شمشیر. تیغ. || قوت . توانایی . زور. || شاخه . غصن . || داربستی که استاد بنا روی آن میرود کار می کند. (ن
چخ چخلغتنامه دهخداچخ چخ . [ چ ِ چ ِ ] (صوت ) چخ . آوازی که بدان سگ را رانند. لفظی که راندن سگ را دلالت کند. در مقابل بیاه ! بیاه ! که دال بر خواندن سگ است . رجوع به چخ شود.
جخ جخلغتنامه دهخداجخ جخ . [ ج ِ ج ِ ] (ع اِ) حکایت صدای شکم . (از ذیل اقرب الموارد). حکایت صوت . (تاج ، از ذیل اقرب الموارد).
جخجخلغتنامه دهخداجخجخ .[ ج َ ج َ ] (اِخ ) عبیداﷲبن احمد نحوی ، مکنی به ابوالفتح . او راست : اخبار جخطة برمکی . (از کشف الظنون ).
درآمد پدرم 27436 تومان در ماه است.گویش اصفهانی تکیه ای: darâmad-e buwâm vis-o haf hezâr-o čârsad-o si-yo šiš toman-a dar mâh. طاری: darâmad-e peyem mâh-e vis-o haf hezâr-o čârsây-o si-yo šaš tuman-a. طامه ای
جَدگویش کرمانشاهکلهری: o:bâ گورانی: âbâ سنجابی: âbâ کولیایی: âbâ زنگنه‌ای: o:bâ جلالوندی: âbâ زوله‌ای: o:bâ کاکاوندی: o:bâ هوزمانوندی: âbâ