خوالگرلغتنامه دهخداخوالگر. [ خوا / خا گ َ ] (ص مرکب ) مطبخی . طباخ . طعام پز. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). آشپز : این آفروشه ای است که زاغ است خوالگرْش هر دو قرین یکدگر و نی» درخو
الوان خوردنلغتنامه دهخداالوان خوردن . [ اَل ْ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوراکهای گوناگون خوردن : غذم ؛ الوان ناخوش خوردن . (تاج المصادر بیهقی ). || بی ادبانه طعام خوردن چنانکه چون ط
