داه ودولغتنامه دهخداداه ودو. [ هَُ دُ ] (عدد مرکب ) دوازده . دو باضافه ٔ ده . داه صورتی از ده است و «داه و دو» یعنی ده بعلاوه ٔ دو. عدد بعد از یازده و قبل از سیزده . || (اِ مرکب )
دودگاهلغتنامه دهخدادودگاه .(اِ مرکب ) بخاری . || دودکش . (ناظم الاطباء). جایی که از آن دود برآید. (آنندراج ) : به دود گلخن امید دودگاه هوس که با دماغ منش هر دو راست قرب جوار.عرفی
هَدَاهُمُفرهنگ واژگان قرآنآنان را هدايت کرد(حرف ميم به دليل تقارنش با حرف ساکن و تشديد دار کلمه بعد حرکت گرفته است.از ماده هاد ، يهود است به معناي بازگشتن است )