دومولغتنامه دهخدادومو. [ دُ ] (ص مرکب ) دوموی . کسی که در سر یا در ریش او خاصه در ابتدای پیری موی سیاه و سپید باشد. (غیاث ) (آنندراج ). آمیزه مو. فلفل نمکی . کهل . کهله . دوموی
دوملغتنامه دهخدادوم . [ دُ وُ ] (عدد ترتیبی ، ص نسبی ) دویم .(ناظم الاطباء). دویم که می نویسند خلاف قاعده است چراکه یاء در اخواتش هیچ جا نیست لیکن معهذا در نظم بعضی استادان آمد
حوضگویش کرمانشاهکلهری: hase:l̆ گورانی: hasu:n سنجابی: hasul̆ کولیایی: hasul̆ زنگنه‌ای: hasul̆ جلالوندی: hasul̆ زوله‌ای: hasül̆ کاکاوندی: hasül̆ هوزمانوندی: hasul̆