دوشالغتنامه دهخدادوشا. (نف ) دوشنده . به قرینه ٔ کوشا و دانا و گویا تقاضا (اقتضا) می کند که به معنی دوشنده باشد. (از آنندراج ). || (ص لیاقت ) قابل دوشیدن . دوشیدنی . دوشانی . که
دوشافرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. دوشنده.۲. دوشیدنی: ◻︎ ز گاوان صدوسی‌هزار از شمار / ز میشان دوشا هزاران‌هزار (اسدی: ۳۶۵).۳. گاو یا گوسفند که شیر بدهد و شیر او را بدوشند.
کُدگشاdecoderواژه‌های مصوب فرهنگستانشخص یا برنامه یا نرمافزار یا دستگاه مبدل اطلاعات رمزبندیشده به‌صورت پیش از رمزبندی
دوشاءلغتنامه دهخدادوشاء. [ دَ ] (ع ص ) مؤنث ادوش است . (منتهی الارب ). مؤنث ادوش ؛ یعنی زن تباه چشم . ج ، دوش . (ناظم الاطباء). زن تباه چشم . (آنندراج ).
میخوابمگویش اصفهانی تکیه ای: ahosu(n) طاری: ahosu(n) طامه ای: viyoso(n) طرقی: ahoso(n) کشه ای: ahoso(n) نطنزی: va:hoso(n)
میخوابیدمگویش اصفهانی تکیه ای: ahotu(n) طاری: ahottu(n) طامه ای: viyoto(n) طرقی: ahotto(n) کشه ای: ahotto(n) نطنزی: va:hotto(n)
مردی که آنجا نشسته، دوست من است (/ با من دوست است).گویش اصفهانی تکیه ای: ne(n) marde ke nü-de âhe, duss-e men-a. طاری: in merde go uhun axa, refiq-e mun-a. طامه ای: nu merde ke nu-de henište, duss-e mun-e. طرقی: merd-e ge uh