مطشوشةلغتنامه دهخدامطشوشة. [ م َش َ ] (ع ص ) ارض مطشوشة؛ زمین باران نرم و ضعیف رسیده . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
مطوشلغتنامه دهخدامطوش . [ م ُ طَوْ وَ] (ع ص ) شرم بریده (مرد). (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). که کیرش بریده شده باشد. و رجوع به تطویش شود.