محشاءلغتنامه دهخدامحشاء. [ م ِ ش َءْ ] (ع اِ) محشاء. (منتهی الارب ). گلیم درشت . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || گلیم سپید خرد که بدان لنگ بندند یا چادری که خود را بدان درپیچند
محشالغتنامه دهخدامحشا. [ م ُ ح َش ْ شا ] (ع ص ) صورتی از محشی . رجوع به محشی شود.- محشا کردن ؛ محشی کردن . حاشیه نوشتن بر کتابی . تحشیه . رجوع به محشی شود.
محشاةلغتنامه دهخدامحشاة. [ م َ ] (ع اِ) پست ترین جای طعام در شکم که نزدیک به در رفتن است . (منتهی الارب ). روده ٔ زیرین از مردم . (از ناظم الاطباء). || چرب روده ٔ ستوران . (منتهی