مهجه

مهچه . [ م َ چ َ / چ ِ ] (اِ مصغر) مصغر ماه . ماه کوچک . (ناظم الاطباء). مخفف ماهچه . (غیاث اللغات ). هلال . (یادداشت مؤلف ). || سر علم و آن چیزی باشد از طلا و

مهوه

واژه‌نامه آزاد

مهوه . [ م َهَْ وَ / وِ ] (اِ مرکب ) مهیاوه . ماهیابه . ماهیاوه که سُس یا کچاپ و نان خورِش مردم لارستان قدیم است که از ماهی کوچک موتی و دانه خردل رازیانه در ظرف

مهچه

فرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده

= ماهچه

مه جهان

دیکشنری فارسی به انگلیسی

macrocosm

مه چهره

لغت‌نامه دهخدا

مه چهره . [ م َه ْ چ ِ رَ / رِ ] (ص مرکب ) ماه چهره . با رخساری چون ماه . زیباروی : بدو گفتم که ای مه چهره مگذارکه از گلزار تو ریحان برآید. عطار.بگیر طره ٔ مه چ

جست‌وجوی متن

لین شامپو

واژه‌نامه آزاد

لیُّنْ شامْپُوْ:(liionshampouw) در گویش گنابادی یعنی سوسول ، بچه ننه ، ترسو ، ریخوک

سحری

گویش اصفهانی

تکیه ای: sahari طاری: sahari طامه ای: sa:li طرقی: sahari کشه ای: sahari نطنزی: sahari

اهلی

گویش اصفهانی

تکیه ای: ahli / dassi طاری: ahli / dasti طامه ای: a:li طرقی: ahli کشه ای: ahli نطنزی: ahli

سنچولی

واژه‌نامه آزاد

نام طایفه ای بزرگ دراستان سیستان وبلوچستان- سن:گیاهی مقاوم به کم آبی چول:بیابان بی آب وعلف- استعاره ازانسان مقاوم وسرسخت وجنگجو دارد san choo li - س(فتحه)-ن(ساک