مارخورلغتنامه دهخدامارخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (اِخ ) دهی از دهستان جلالوند است که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع است و 130 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).
مارخورلغتنامه دهخدامارخور. [ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) خورنده ٔ مار.مارخوار. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : بود همچون گوشتی کزوی گرفتی مور خوردگشت از این سان چون کلان شد مار خور لک
مار خوردنلغتنامه دهخدامار خوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از رنج و سختی بردن و غم و اندوه خوردن باشد. (برهان ). کنایه از غم و غصه خوردن و رنج و سختی بسیار کشیدن . (آنندر
مارخلغتنامه دهخدامارخ . [ رِ ] (اِ) زالزالک وحشی . ولیک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). در دیلمان و لاهیجان و رودسر «ولیک » را گویند. (از جنگل شناسی ساعی ج 1 ص 236).
مارخلغتنامه دهخدامارخ . [ رِ ] (ع ص ) روان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جاری و روان . (ناظم الاطباء). || روان کننده . (منتهی الارب ). جاری کننده و روان کننده . (ناظم الاطباء