موقنلغتنامه دهخداموقن . [ ق ِ ] (ع ص ) (از «ی ق ن ») یقین دارنده و پندارنده . (ناظم الاطباء).یقین کننده . (غیاث ) (آنندراج ). بی گمان . (مهذب الاسماء) (یادداشت مؤلف ) (دهار). آ
مُقنّیگویش خلخالاَسکِستانی: čâ kan دِروی: čâ kan شالی: čâ kan کَجَلی: čâl akan کَرنَقی: čâ kan کَرینی: čâ kan کُلوری: čâ kan گیلَوانی: ča kan لِردی: čâ kan
موقنهلغتنامه دهخداموقنه . [ ق ِ ن َ / ن ِ ] (از ع ، ص ) موقنة. زن صاحب یقین . (غیاث ) (آنندراج ) : بود آن زن پاکدین و مؤمنه سجده ٔ آن بت نکرد آن موقنه . مولوی .و رجوع به موقن شو