نادرخورلغتنامه دهخدانادرخور. [ دَ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) ناسزاوار. ناشایست . که درخور و سزاوار نیست : از بهر پایندگی این در نفس ها و دوری آن از محال ها و نادرخورها. (کشف المحجوب
نابرخوردارلغتنامه دهخدانابرخوردار. [ ب َ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) نامتمتع. محروم . بی نصیب . که برخوردار نیست .
نندرخوردلغتنامه دهخدانندرخورد. [ ن َ دَ خوَرْ / خُرْ ] (ص مرکب ) نالایق .ناسزاوار. (ناظم الاطباء). نه اندرخورد. نه اندرخور.