نشفةلغتنامه دهخدانشفة. [ ن َ ش َف َ ] (ع اِ) سنگ سیاه سوخته . سنگ پای خار. نُشفَة. نَشفَة. نِشفَة. (منتهی الارب ). رجوع به نَشفَة شود.
نشفةلغتنامه دهخدانشفة. [ ن َ ش ِ ف َ ] (ع ص ) ارض نشفة؛ زمین آب به خود درکشنده . (منتهی الارب ). زمینی که بخود آب درکشد. (ناظم الاطباء) (از المنجد) (از اقرب الموارد).
نشفةلغتنامه دهخدانشفة. [ ن َ ف َ ] (ع اِ) لته پاره ای که بدان آب باران گرفته در آوند افشارند. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). پارچه ای که بدان آب باران را گرفته در
نشفةلغتنامه دهخدانشفة. [ ن ُ ف َ ] (ع اِ) کفک شیر وقت دوشیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). کف شیر هنگام دوشیدن . (ناظم الاطباء).کفی که هنگام دوشیدن بر سر شیر پدید آید. (از المنجد
نشفةلغتنامه دهخدانشفة. [ن ِ ف َ ] (ع اِ) سنگ سیاه سوخته . سنگ پای خار. (منتهی الارب ) (آنندراج ). نَشفَة. (منتهی الارب ). رجوع به نَشفَة شود. || چیزی اندک که در آوند باقی باشد.
نشفلغتنامه دهخدانشف . [ ن ِ ] (اِ) کاسه ٔ سر. || قدح چوبین . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || جمع نشفة است . رجوع به نِشفَة شود.
نشفلغتنامه دهخدانشف . [ ن َ ] (ع مص ) رفتن و هلاک شدن . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رفتن و تباه شدن مال کسی . (از اقرب الموارد). || رفتن آب در زمین . (از منتهی
نشفلغتنامه دهخدانشف . [ ن َ ش َ ] (ع اِ) نوعی از سنگ سیاه که با خشونت باشد. (آنندراج ) (از غیاث اللغات ). سنگ پاشنه .(از مهذب الاسماء). سنگ پا. پاشنه سنگ . پای خار. (یادداشت مو
زمینِ بایرگویش کرمانشاهکلهری: makâl̆/ kât گورانی: makâl̆/ kât سنجابی: makâl̆/ kât کولیایی: makâl̆/ kât زنگنهای: kât/ yazd جلالوندی: kât/ yazd زولهای: makâl̆/ kât/ کاکاوندی: makâl̆/
افتادگویش کرمانشاهکلهری: kaft گورانی: kaft سنجابی: kaft کولیایی: kaft زنگنهای: kaft جلالوندی: kat زولهای: kat کاکاوندی: kat هوزمانوندی: kat
هیچوقتگویش کرمانشاهکلهری: hüč kât گورانی: hüč kât سنجابی: hüč waxt کولیایی: hüč waxt زنگنهای: hüč waxt جلالوندی: hüč waxt زولهای: hüč waxt کاکاوندی: hüč waxt هوزمانوندی: hüč wax
برکتفرهنگ نامها(تلفظ: bare(a)kat) (عربی) فراوانی و بسیاری و رونق ؛ خجستگی ، یمن ، مبارک بودن؛ نعمت های موجود در طبیعت، چنان که نان.