تبه روزگارلغتنامه دهخداتبه روزگار. [ ت َب َه ْ ] (ص مرکب ) تبه روز. تباه روز؛ که روزگارش تباه باشد. رجوع به تباه و تبه و دیگر ترکیبهای آن شود.
تبه روزگارفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. بد روزگار؛ پریشان‌روزگار؛ بدبخت؛ تیره‌روز.۲. ظالم؛ ستم‌کار.
تبه روزگاریلغتنامه دهخداتبه روزگاری . [ ت َ ب َه ْ ] (حامص مرکب ) تبه روزی . تباه روزی . رجوع به تبه روزگار شود.
تبه روزلغتنامه دهخداتبه روز. [ ت َ ب َه ْ ] (ص مرکب ) تباه روز. که روزش تبه باشد. رجوع به تباه و تبه و دیگر ترکیبهای آن شود.
تبهرلغتنامه دهخداتبهر. [ ت َ ب َهَْ هَُ ] (ع مص ) پر گردیدن . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || روشن شدن ابر. (از اقرب الموارد) (از