توغلغتنامه دهخداتوغ . (اِ) جنسی است از هیزم سخت . (لغت فرس اسدی چ اقبال ص 229). هیزم تاغ را گویند و آتش آن بسیار ماند. (برهان ) (آنندراج ). همان درخت تاغ و تاخ . (فرهنگ رشیدی )
توغلغتنامه دهخداتوغ . (ترکی ، اِ) به معنی علم و نشان . (غیاث اللغات ). توق . چیزی است از عالم عَلَم که شکل پنجه بر سر آن نصب کنند و آن بر دو گونه است ، یکی چتر توق از عالم علم
توغفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده= تاخ: ◻︎ گویی همچون فلان شدم نه همانا / هرگز چون عود کی تواند شد توغ (منجیک: شاعران بی‌دیوان: ۲۳۴).
توغفرهنگ انتشارات معین[ تر. ] (اِ.) 1 - پرچم . 2 - عَلَم بزرگی که بر سر آن پنجه است و در ایام عزاداری پیشاپیش دسته حرکت می دهند.
توغچیلغتنامه دهخداتوغچی . (ترکی ، اِ مرکب ) شخصی که توغ بردارد. (از آنندراج ). علمدار. (ناظم الاطباء) : نگار توغچی آن پادشاه کشور حسن که توغ بیرق اوشد مدار لشکر حسن . سیفی (از آن
لجوجگویش کرمانشاهکلهری: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ گورانی: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ سنجابی: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ کولیایی: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ زنگنه‌ای: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ جلالوندی: yâǰu:ǰ/ laǰu:ǰ زوله‌ای: yâǰu:ǰ/ l
جداگویش کرمانشاهکلهری: ǰyâ گورانی: ǰyâ سنجابی: ǰyâ کولیایی: ǰyâ زنگنه‌ای: čelekyâe: جلالوندی: čelekyâe: زوله‌ای: čelekyâe: کاکاوندی: čelekyâe: هوزمانوندی: čelekyâe:
جدا کردنگویش کرمانشاهکلهری: ǰyâ kerden گورانی: ǰyâ kerden سنجابی: ǰyâ kerden کولیایی: ǰyâ kerden زنگنه‌ای: ǰyâ kerden جلالوندی: ǰyâ kerden زوله‌ای: ǰyâ kerden کاکاوندی: ǰyâ kerden ه