افتیمونلغتنامه دهخداافتیمون . [ اَ ] (اِ) دوائیست معروف و آن شکوفه ٔ نباتی باشد که به سعتر میماند و سر شاخهای آن باریک است و طبع آن گرم و خشک ، کوفت صرع را نافع است و آنرا بعربی سب
افتیمونفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهگیاهی سرخ‌رنگ از تیره سِس‌ها، دارای شاخه‌های باریک، برگ‌های ریز و گل‌های سرخ‌رنگ و ریشۀ کلفت وتلخ‌مزه که به گیاه و اشیای مجاور خود می‌پیچد. در طب قدیم برای معال
اطریفل افتیمونلغتنامه دهخدااطریفل افتیمون . [ اِ ف َ / ف ِ / ف ُ ل ِ اَ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پوست هلیله ٔ کابلی و پوست بلیله و آمله ٔ مقشر از هر یکی ده درم ، سنای مکی و تربد سفید مجو
انتیمونلغتنامه دهخداانتیمون . [ اَ] (فرانسوی ، اِ) انتیموان . رجوع به انتیموان شود.- انتیمون مقیی ؛ عبارتست از طرطرات پتاس و انتیمون . (ناظم الاطباء).
زبده ٔ انتیمونلغتنامه دهخدازبده ٔ انتیمون . [ زُ دَ / دِ ی ِ اَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کلورید انتیمون است .(از دائرة المعارف بستانی ). رجوع به انتیمون شود.