اسپ افکنلغتنامه دهخدااسپ افکن . [ اَ اَ ک َ ] (نف مرکب ) اسب افکن : دگر اندریمان سوار دلیرچو ارجاسپ اسپ افکن نره شیر. فردوسی .گزین کرد ازایشان ده و دو هزارسواران اسپ افکن نامدار. فر