استثنائیلغتنامه دهخدااستثنائی . [ اِ ت ِ ] (ص نسبی ) منسوب به استثناء. || (اصطلاح منطق ) در علم منطق قسمی از اقسام قیاس باشد که شرح آن بنحو کامل در ذکر معنی لفظ قیاس گفته آید. (کشاف
استثنائیفرهنگ انتشارات معین( ~.) [ ع . ] (ص نسب .) 1 - کسی که هوش زیادی دارد. 2 - کودن ، کم ذهن . 3 - بی - مانند، بی همتا.
استغنائیلغتنامه دهخدااستغنائی . [ اِ ت ِ ] (اِخ ) نیشابوری . رجوع به ابوالمظفر نصربن محمد نیشابوری و لباب الالباب ج 2 ص 23 و مجمع الفصحاء ج 1 ص 88 شود.