اقاویللغتنامه دهخدااقاویل . [ اَ ] (ع اِ) ج ِ اقوال . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). جج ِ قول . (ترجمان القرآن ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) : و اقاویل انصاف ازاباطیل خلاف صیانت کنی
اقاءلغتنامه دهخدااقاء. [ اِ ] (ع اِ) وقاء. آنچه بدان چیزی را نگاه دارند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || سپر. (مهذب الاسماء). || (مص ) ناخوش داشتن طعام و شراب را به سبب علتی .