اندخورلغتنامه دهخدااندخور. [ اَ خوَرْ / خُرْ] (ص ) شایسته و مناسب و سزاوار و لایق . (ناظم الاطباء). ظاهراً محرف اندرخور است . رجوع به اندرخور شود.
اندخلغتنامه دهخدااندخ . [ اَ دَ ] (ع ص ) گول کم سخن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از آنندراج ).
اندخوارلغتنامه دهخدااندخوار. [ اَ خوا / خا ] (اِ) بست و قلعه و شهر و پناه . (ناظم الاطباء). رجوع به اندخواره شود.
اندخوارهلغتنامه دهخدااندخواره . [ اَ خوا / خا رَ / رِ ] (اِ) جای پناه و محل و تحصن و حصار. (ازشعوری ج 1 ورق 130 ب ) .
اندخودلغتنامه دهخدااندخود. [ اَ دَ ] (اِخ ) شهری است کوچک در قسمت شمالی افغانستان میان بلخ و مرو بر کنار بیابان . نزدیک شبورقان . (فرهنگ فارسی معین ، اعلام ). اندخوی . اندخوذ. انت