اخیهلغتنامه دهخدااخیه . [ اَ ی َ ] (ع اِ) آخیه . میخ آخور. آری . طنابی یا تیری که از دو سوی بر جائی استوار کنند و رسن ستور بر آن بندند. ج ، اواخی . (مهذب الاسماء). || ج ِ اَخی (
اخیهفرهنگ انتشارات معین(اَ یَّ) [ ع . ] (اِ.) آخیه ، میخ آخور، ریسمان یا قلاب هایی که در طویله کنار آخور نصب می کنند و چهارپایان را به آن ها می بندند. ج . اواخی یا اخایا.
هودینفرهنگ نام‌ها(تلفظ: hodin) (هو = خوب + دین) دین خوب ، آئین نیک ، آن‌که دارای دین و آئین خوب باشد .