اجمةلغتنامه دهخدااجمة. [ اَ ج َ م َ ] (اِخ ) محله ای است به بغداد، و آن را مسترشد باﷲ از خلفای عباسی بنا کرد و به سال 554 هَ . ق . بر اثر طغیان دجله خراب شد. (قاموس الاعلام ).
وأمةلغتنامه دهخداوأمة. [ وَ ءَ م َ ] (ع ص ) مردی که کار و نقل و حکایت کار دیگری کند. (آنندراج ). الذی یعمل کما یصنع غیره فیحکیه . (المنجد).
اجمة برسلغتنامه دهخدااجمة برس . [ اَ ج َ م َ ت ُ ب ُ ] (اِخ ) ناحیتی است در سرزمین بابل . بلاذری در کتاب الفتوح گوید که علی (ع ) اهل اجمة برس را بپرداخت ِ 4000 درهم ملزم کرد. (معجم
توأمةلغتنامه دهخداتوأمة. [ ت َ ءَ م َ ] (ع اِ) مؤنث توأم . (منتهی الارب )(ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و یقال : توأم للذکَر و توأمة للانثی . ج ، توأمات . (منتهی الارب )
موأمةلغتنامه دهخداموأمة. [ م ُ ءَ م َ ] (ع اِ) خود آهنی بی مونه و آن پاره آهن جامه باشد که بدان خود را به حلقه های زره بر گردن بندند. (منتهی الارب ).
موأمةلغتنامه دهخداموأمة. [ م ُ ءَ م َ ] (ع مص ) سازواری کردن با کسی . || مباهات کردن با کسی . (از منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).
امةالغتنامه دهخداامةا. [ اَ م َ تُل ْ لاه ْ ] (اِخ ) زنی از مردم استانبول و ادیب و شاعر بوده و در الهیات نیز دست داشته و در اشعار خود صدقی تخلص کرده است و دیوان ترکی دارد. از اش
امةالخالقلغتنامه دهخداامةالخالق . [ اَ م َ تُل ْ خا ل ِ ] (اِخ ) دختر عبداللطیف بن صدقةبن عوض منادی . از زنان محدث و شاعر و از شاگردان جمال الدین حنبلی و از مشایخ سیوطی بوده و به سال
امةالعزیزلغتنامه دهخداامةالعزیز. [ اَ م َ تُل ْ ع َ ] (اِخ ) خدیجه ٔ بغدادی .از زنان دانشمند قرن هفتم هجری بود در مجلس درس ابن شیرازی در بغداد و سایر دانشمندان در عراق و شام و مصر حا
امةالعزیزلغتنامه دهخداامةالعزیز. [ اَ م َ تُل ْ ع َ ] (اِخ ) دختر حافظ شمس الدین محمدبن احمدبن عثمان ذهبی . از زنان محدث بوده و به سال 785 هَ .ق . درگذشته است . (ازخیرات حسان ج 1 ص 3
امةالعزیزلغتنامه دهخداامةالعزیز.[ اَ م َ تُل ْ ع َ ] (اِخ ) دختر حافظ علاءالدین و زنی محدث بوده . او را امةالرحیم نیز می گفته اند. به سال 794 هَ .ق . درگذشته است . (از خیرات حسان ج 1
