اوستاملغتنامه دهخدااوستام . (اِ) استام . یراق زین و لگام اسب . (برهان ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (انجمن آرا) : چون برآهختی ز تن شرم ای پسریافتی دیبا واسب و اوستام . ناصرخسرو. ||
اوستامفرهنگ فارسی عمید / قربان‌زاده۱. = ستام۲. اعتماد: ◻︎ به‌افزای خوانند او را به نام / هم از نام و کردار و هم اوستام (ابوشکور: مجمع‌الفرس: اوستام).۳. (صفت) معتمد؛ معتبر.