لطاةلغتنامه دهخدالطاة. [ ل َ ] (ع اِ) زمین . || جای . || پیشانی . || میانه ٔ پیشانی . || دزدان که نزدیک باشند از تو. (منتهی الارب ). اللصوص یکونون بالقرب منک . (اقرب الموارد). |
دائره ٔ لطاةلغتنامه دهخدادائره ٔ لطاة. [ ءِ رَ / رِ ی ِ ل َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گردش موی که بر پیشانی اسب و جز آن باشد. (منتهی الارب ). و هی الثانیة من الدوائر التی تکون فی الخیل
لطائفلغتنامه دهخدالطائف . [ ل َ ءِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ لطیفة. لطایف : این لطائف کز لب لعل تو من گفتم که گفت وین تطاول کز سر زلف تو من دیدم که دید. حافظ.- لطائف ستة ؛ صاحب آنندراج گو
لطائف الحیللغتنامه دهخدالطائف الحیل . [ ل َ ءِ فُل ْ ی َ ] (ع اِ مرکب ) لطایف الحیل . حیله های نیک .