گلی کللغتنامه دهخداگلی کل . [ گْلی / گ ِ ک ُ ] (فرانسوی ، اِ) اجسامی که به نام اپوکسی معروفند در نتیجه جذب آب گلی کل تولید می کنند. گلی کلها در شرایط مخصوصی بی آب می شوند و آلدئید
کچلیگویش اصفهانی تکیه ای: gari / kačali طاری: gari طامه ای: gari طرقی: gari کشه ای: gari نطنزی: gari / kačali