بدوحلغتنامه دهخدابدوح . [ ب ُ ] (ع مص ) بریدن و دریدن . (از منتهی الارب ): بدح الحبل ؛ برید آن ریسمان را. (ناظم الاطباء). || شکافتن : بدح العود بدحاً و بدوحاً؛ شکافت آن چوب را.
بدوحلغتنامه دهخدابدوح . [ ب ُدْ دو ] (اِخ ) نام ملک حافظ نامه ها. (یادداشت مؤلف ) . نام جن و بقولی فرشته ای که اعمال خارق العاده بدو نسبت دهند و در علوم مکنونه نام او را با حرف
بدوحفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهدر باور قدما، فرشتۀ موکل بر نامه‌ها و مراسلات. Δ سابقاً بالای نامه‌ها می‌نوشتند «یا بدوح».