باژنلغتنامه دهخداباژن . [ ژَ ] (اِ) گوسفند یا بزی را گویند که پیش پیش گله به راه رودو بعربی کراز خوانند. (برهان قاطع). فاز. (هفت قلزم ) (آنندراج ). نهاز. (آنندراج ). نخراز. گوسف
باژگونلغتنامه دهخداباژگون . (ص مرکب ) معکوس . مقلوب . (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 180). وارون . واژون . واژگونه . باژگونه . وارونه . ناراست . منکوس . (از منتهی الارب ) : چون طبع جهان باژ
باژگونفرهنگ انتشارات معین(ژِ)(ص مر.)سرنگون ، وارون . باژگونه و بازگونه و واژگونه و واژگون و باشگون و باشگونه نیز گفته می شود.
باژگونفرهنگ فارسی عمید / قربانزادهواژگون؛ سرنگون؛ وارون: ◻︎ مجوی عیش خوش از دور باژگون سپهر / که صافِ این سر خُم جمله دُردی‌آمیز است (حافظ: ۱۰۰ حاشیه).