بیجادهلغتنامه دهخدابیجاده . [ دَ / دِ ] (اِ) نوعیست از جوهر. طبیعت وی گرم و خشک و معدنش کوههای مشرق و کهربا و کاه ربای است و معنی ترکیبی بیجاده بی راه است چه جاده بتازی زبان راه ف
بیجادهفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. نوعی یاقوت سرخ.۲. عقیق.۳. کهربا: ◻︎ شد آن تخت شاهی و آن دستگاه / زمانه ربودش چو بیجاده کاه (فردوسی: ۱/۵۲).
بی گادهلغتنامه دهخدابی گاده . [ دَ / دِ ] (ص مرکب ) متنفر و بیزار از زن . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از فرهنگ شعوری ). || عِنّین و آنکه مردی ندارد. (ناظم الاطباء). نامرد. (آنندراج
بیجاده آبلغتنامه دهخدابیجاده آب . [ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) شراب زردرنگ . (ناظم الاطباء). شراب گلرنگ . (آنندراج ). شراب که برنگ سرخ و کهربا باشد. (هفت قلزم ).
بیجاده طبعلغتنامه دهخدابیجاده طبع. [ دَ / دِ طَ ] (ص مرکب ) کنایه ازکسی که از مردمان چیز بحیله برباید. (انجمن آرا).
بیجاده گونلغتنامه دهخدابیجاده گون . [ دَ / دِ ](ص مرکب ) برنگ بیجاده . سرخ . یاقوتی رنگ : گاه برسان یکی یاقوت گون گوهر شودگه بکردار یکی بیجاده گون مجمر شود. فرخی .می بیجاده گون خواهد