بویندهلغتنامه دهخدابوینده . [ ی َ دَ / دِ ] (نف ) بوی کننده . (فرهنگ فارسی معین ). که ببوید. || دارای بوی . آنکه بوی دهد. آنچه بوی دهد. بویا. معطر : بشمشاد بوینده عنبرفروش بیاقوت
بژویندهلغتنامه دهخدابژوینده . [ ؟ ] (اِ) قماش خانه . این لغت بدین صورت و با آن معنی در حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی آمده است اما آیا کلمه مبدل «پرونده » است که به غلط کاتب بدین صورت در
نشانی ازآینده بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: تداوم اندیشه ینده بودن، شگون (آمد، ...) داشتن، طالع یار بودن، امید دادن، نحوست داشتن، بدیُمن بودن، اخطار دادن آگهی دادن، دلالتکردن
آینده‌نگر بودنفرهنگ فارسی طیفیمقوله: تداوم اندیشه آینده‌نگر بودن، به‌عاقبت کاراندیشیدن، احتیاط کردن، محتاط بودن بااحتیاط جلورفتن، آزمایش کردن