ثناگرلغتنامه دهخداثناگر. [ ث َ گ َ ] (ص مرکب ) مدّاح . ستایشگر : لبش پر ز خنده دلش پر ز کام سپهرش ثناگر ستاره غلام . فردوسی .مردی باشم ثناگر و شاعربندی باشد محل و مقدارم !مسعودسع
ثنا کردنلغتنامه دهخداثنا کردن . [ ث َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) اثناء، تثنیه . حمد و ستایش کردن : ثنا میکنم ایزد پاک راثریاده طارم تاک را.ظهوری .
