کیعلغتنامه دهخداکیع. [ ک َ ] (ع مص ) بددل شدن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). ترسیدن و دل بد کردن از چیزی . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد): کعت عنه کیعاً و کَیْعوعةً؛ ترسیدم
وجیعلغتنامه دهخداوجیع. [ وَ ] (ع ص ) (ضرب ...) ضرب دردناک . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات از منتخب ) (آنندراج ). مولم . آزارنده . الیم . (یادداشت مرحوم دهخدا).
وکیعلغتنامه دهخداوکیع. [ وَ ] (اِخ ) ابن جراح بن ملیح الرؤاسی ، مکنی به ابوسفیان . از فقیهان و دانشمندان و محدثان و مفسران است . وی به سال 197 هَ . ق . وفات یافت . او راست : کت
وکیعلغتنامه دهخداوکیع. [ وَ ] (ع ص ) مشک استوار که از وی آب نزهد. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). || اسب استوار که خوی نکند. (منتهی الارب ) (آنندراج ): فرس وکیع؛ اسبی
دودگویش خلخالاَسکِستانی: du دِروی: du شالی: du کَجَلی: dev کَرنَقی: di کَرینی: doy کُلوری: du گیلَوانی: du لِردی: tutin
دوغگویش خلخالاَسکِستانی: du دِروی: du شالی: du کَجَلی: du کَرنَقی: du کَرینی: du کُلوری: du گیلَوانی: du لِردی: du
