زهوفلغتنامه دهخدازهوف . [ زُ ] (ع مص ) خوار و حقیر گردیدن . || قریب به مرگ شدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || دروغ آوردن . (منتهی الارب ) (آنند
کوزه ٔ فصادلغتنامه دهخداکوزه ٔ فصاد. [ زَ / زِ ی ِ ف َص ْ صا ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ظاهراً ظرفی سفالین بوده است فصادان را که هنگام فصد، خون بیمار را در آن می ریختند و یا برای کشیدن
کوزه فروشلغتنامه دهخداکوزه فروش . [ زَ / زِ ف ُ ] (نف مرکب ) آنکه کوزه و مانند آن می فروشد. (ناظم الاطباء). کَوّاز. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : ناگاه یکی کوزه برآورد خروش کو کوزه گ
کوزه فروشیلغتنامه دهخداکوزه فروشی . [ زَ / زِ ف ُ ] (حامص مرکب ) کار و عمل کوزه فروش . || (اِ مرکب ) محل فروش کوزه . رجوع به کوزه فروش شود.