شقراءلغتنامه دهخداشقراء. [ ش َ ] (اِخ ) نام مادیانی که خودش و صاحبش هر دو کشته شدند.- امثال : اشأم من الشقراء . (ناظم الاطباء). اسب شیطان بن لاطم که خود و صاحبش کشته شدند، گویند: اشأم من الشقراء. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).||