زوازیةلغتنامه دهخدازوازیة. [ زُ ی َ ] (ع ص ) (از «زوزی ») کوتاه درشت و فربه و بزرگ . یقال : قِدْر زوازیة؛ ای ضخمة. (منتهی الارب ) (آنندراج )(ناظم الاطباء). و رجل او قوم زوازیة؛ ای
زوایة توازیangle of parallelismواژههای مصوب فرهنگستاندر صفحة هذلولوی، زاویة حادة یک مثلث قائمالزوایه که دو ضلع مجانبی دارد
زازیةلغتنامه دهخدازازیة. [ ی َ ] (ع اِ) زمین درشت . || پشته ٔ خرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || پر مرغ . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (المنجد). || اطراف پر. (اقرب الموارد)
زوازیلغتنامه دهخدازوازی . [ زَ ] (ع اِ) ج ِ زیزاءة. (ناظم الاطباء). رجوع به زیازی و زیزاء و زیزاءة شود.