ذوالشامةلغتنامه دهخداذوالشامة. [ ذُش ْ شا م َ ] (اِخ ) لقب خالدبن جعفر برمکی از آنروی که بر مقدّم سر خالی داشت . رجوع به خالد شود.
ذوالشامةلغتنامه دهخداذوالشامة. [ ذُش ْشا م َ ] (اِخ ) لقب محمدبن عمر ابوقطیفةبن ولیدبن عقبة. (قاله هشام الکلبی نقل از حاشیه ٔ المرصع خطی ).
ذوالشاوللغتنامه دهخداذوالشاول . [ ذُش ْ شا وَ ] (اِخ ) لقب پسر دعام بن مالک همدانی است . (منتهی الارب ).
ذؤوجلغتنامه دهخداذؤوج . [ ذَ ئوج ] (ع ص ) احمر ذؤوج ؛ سرخی سرخ . سرخ سیر. احمر ذریحیی . احمر قانی .
ذُوفرهنگ واژگان قرآنصاحب - داراي (حالت منصوب آن "ذا" حالت مجرورش "ذي" و حالت مرفوعش "ذو" و مؤنثش "ذات" مي باشد )
جذولغتنامه دهخداجذو. [ ج َ ذْ وْ ] (ع مص ) جُذُوّ، بتمام معانی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطر المحیط). رجوع به آن کلمه شود.
