ذوشلغتنامه دهخداذوش . (ص ) شعوری گوید بمعنای بدطبع و تندخوست . حکیم فردوسی : بانگ کرده است ای بت سیمین ذوش هستم ترا که هستی ذوش .این کلمه از مجعولات شعوری است وشعر نیز از رودکی
ذوشویسلغتنامه دهخداذوشویس . [ ش ُ وَ ] (اِخ ) موضعی است . (منتهی الارب ). و در المرصع بیت ذیل آمده است : و نبئت قومی و لم اتهم اجدّوا علی ذوشویش حلولا.بشامةبن الغدیر.
ذوشوعرلغتنامه دهخداذوشوعر. [ ش َ ع َ ] (اِخ )نام وادیی است ببلاد عرب . عباس بن مرداس سلمی گوید:یا لهف ام کلاب اذتبیتهاخیل ابن هوذة لاتنهی و انسان لاتلفظوها وشدوا عقد ذمتکم ان ابن
ذوشجونلغتنامه دهخداذوشجون . [ ش ُ ] (ع ص مرکب ) صاحب راهها. صاحب وادیها. صاحب شاخه ها و شعبه ها. کثیرالاحتمال الحدیث ذوشجون ؛ ای ذوطرق . و در فارسی گویند سخن از سخن شکافد. و نخستی
شمردگویش خلخالاَسکِستانی: bašmardəš دِروی: b.ašmar.d.əš شالی: bašmârdəš کَجَلی: b.âšmârd.eš کَرنَقی: bašmârdəšə کَرینی: bašmârdəšə کُلوری: bašmardəš گیلَوانی: bašmârdəš لِردی
شنیدگویش خلخالاَسکِستانی: bašnavəst.əš دِروی: b.ašnav.əs.əš شالی: b.ašnav.əs.əš کَجَلی: b.ašnav.əst.eš کَرنَقی: bašnavəsəšə کَرینی: bašnavəsəšə کُلوری: bâšnavəsəš گیلَوانی: b