خوشبوئیلغتنامه دهخداخوشبوئی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوشبویی . حالت خوشبو بودن . بوی خوش دارندگی . ارج . (یادداشت مؤلف ). معطری : ز خوش رنگی چو گل گشتم زخوش بوئی چوبان گش
جبرائیل حوشبلغتنامه دهخداجبرائیل حوشب . [ ج ِ ل ِ ح َ ش َ ] (اِخ ) مارونی . در حلب متولد شد و از آثار اوست : «الرموز و مفاتیح الکنوز فی الوعظ». (از اسماءالمؤلفین ).