شوخگنیلغتنامه دهخداشوخگنی . [ گ ِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی شوخگن . چرکی . چرک گنی . (یادداشت مؤلف ). دنس . چرکنی . ریمناکی . (زمخشری ). و رجوع به شوخ و چرک شود.
نمونهفرهنگ نامها(تلفظ: ne(o,a)mune) مقدار یا تعداد کم از چیزی یا از مجموعهای که نشاندهندهی ویژگیهای آن چیز یا آن مجموعه است ، نمودار ؛ مثال ؛ سرمشق ، الگو ؛ دارای ویژگیهای
درآمد پدرم 27436 تومان در ماه است.گویش اصفهانی تکیه ای: darâmad-e buwâm vis-o haf hezâr-o čârsad-o si-yo šiš toman-a dar mâh. طاری: darâmad-e peyem mâh-e vis-o haf hezâr-o čârsây-o si-yo šaš tuman-a. طامه ای
گروهفرهنگ فارسی عمید / قربانزاده۱. جماعت.۲. جمعی از مردم.۳. دستهای از حیوانات. گروه خونی: (پزشکی) نوع خون انسان یا برخی پستانداران که بر اساس وجود یا عدم آنتیژنهای خاص، بر سطح گلبولهای قر